Mert'in bir şeyleri
Eve misafir gelen o küçük velet.. Ne zaman gelseler, bilgisayarın başına üşüşürler, "abi ben de oynayım mı?" ya da, "bu tuşa basınca noluyo?" gibi sorularla sizi boğarlar. Bilgisayarınıza dokundursanız misafirperver olursunuz, dokundurmasanız karşı tarafın annesinden, "bilgisayarı da ne kıymetliymiş.." gibi cümlelere maruz kalırsınız. Artık her şeye son! aşağıdaki yöntemleri uygulayın:
.jpg)
Neeee? Adnan Bey'in o güzel paltosunun cebi söküldü mı? ama nasıl olur? o güzel mi güzel, herkesin gözdesi palto nasıl sökülür? şaka yapmayın! Hatırlarım şöyle bir söylenti vardı, Adnan Bey kahve içmeye, Necati Beye gelmişti, niye geldiğini anlamasam da kabul etti Necati Bey. "Efendim, paltonuzu alayım isterseniz.." diye seslenirken o müthiş paltoyu gördü Necati Bey. Ceylan derisinden olmalıydı, gözlerini alamadan birkaç saniye boyunca paltoyu inceledi. İç cebini, dış cebini, göğüs izasındaki cebi her yeri, her yerini.. O iyi mi iyi, vakur mu vakur Adnan Bey o garip adama dik dik bakmıştı tabii.. O de durumun farkına varıp, yaptığı bu tuhaf davranıştan ötürü hemen o enfes paltoyu askılığa astı. Aslında asmak istememişti, palto adeta eline yapışmıştı, bırakamıyordu, o paltoya dokunulduğunda güzel bir kızın eline dokunmak gibi bir şeydi. Aman allah'ım! sanırım aşık olmuştu Necati Bey! Adnan Bey içeri geçmek istediğini, vücut işaretleriyle anlatmasından dolayı içeri geçtik, ama Necati Bey'in aklı hala o paltodaydı. Kahvesini yudumlayarak, Adnan Bey havadan sudan bahsetmeye başladı, tabii ki hiçbirini dinlemedi Necati bey. "orada mısınız?" diye yüzüne baktı, Necati Bey ise,
Binlerce cesetlere göz gezdirip istemsizce bağırdı Aragorn, "Kim lan bu yüzüğün efendisi?. Bir anda karşısına korkunç Sauron çıkıverdi. Geniş omuzlu, gözleri alevli, dişleri adeta testere görünümlü bu yaratıktan korkmuyordu Aragorn. Ama istemeden bir adım geriledi, ne diyeceğini bilemedi. Sauron, "hölöööööö!" diye bir şeyler söylemeye çalıştı, ama tabii ki Aragorn bu Mordorca'dan bir şey anlayamadı. Aragorn insan ırkını temsil etmesi nedeniyle, biraz ağırdan alıp, insanlara yakışır şekilde barışı sağlamak istiyordu. "yüzük sizde kalabilir, ama ortadünya barışı istiyoruz!" diye sesi gür bir şekilde bağırdı. Bağırdı, çünkü karşısındaki bu iğrenç yaratıkla anca böyle anlaşabilirdi, fısıldayacak değildi ya? ama bu konuyu geçiyoruz, çünkü ortada, tüm ırkları ilgilendirecek bir olay var. Kılıcını elinden bıraktı, bunun anlamı 'barış istiyorum!" idi. Sauron'un o iğrenç kahkahası Rivendell'e kadar uzandı, ama Elf'ler arp çalmaya devam etti tabii ki. Aragorn bu pis gülüşün üzerine, "neden gülüyorsun? Barış istiyorum artık, bu kadar canlının ölmesine artık dur diyorum!" dedi. Sauron bir adım yaklaştı, ve "hölööğ" diye bağırdı. Aragorn yine anlamadığı için gerilmişti, "ne diyosun be!" diye serzenişte bulundu. Karşısındaki bu acımasız canlıdan, "Ağ Parti." sesi çıktı. Aragorn bu durumu anlamıştı, Sauron ortadünyaya derin bir "hüloooğ!" çekmişti. Aragorn bir şey yapamayacağını anladı, ve Riverdell'e doğru, Arwen'i görmek için yola koyuldu.
-Alo!
Rihanna bir sabah ansızın uyandı. Saatine baktı saat 7:02 idi. Nerede olduğunu sağına ve soluna bakınarak, anlamaya çalıştı. Ama anlayamadı. "neredeyim?" dedi. yanındaki ses, "benim yanımdasın çikolata güzelim" dedi. O sese doğru yavaş yavaş döndü, ve yanındaki adamın eski sınıf arkadaşı Berkin olduğunu anladı. Yastığa baktı, tek yastık vardı. Sonra kendi kendine düşündü, "salak mısın Reha(Rihanna kendisine böyle seslenirdi), Berkin ile basbayağı yatmışsın" dedi. kalçası, ve kolları çok ağrıyordu, bir yandan da sevişme izlerini de sırtında hissediyordu, derken ortada inanılması zor bir olay oldu. Yanındaki tuhaf adam, "çipetpet" diye ötmeye başladı. Hayır! olamaz! Önceden platonik aşık olduğu, ve yıllar sonra beraber olduğu Berkin, kuş olmuştu! saatine bir kere daha baktı, saat 7:05 olmuştu. Saati bildiğine göre, Berkin'den gözünü ayırmak için bir bahane olmalıydı, ama mevzu bu değil. Sol tarafına dönerken Berkin'in burnu bir anda gaga şekline büründü, kaşları yay şeklini almıştı, belli ki acı çekiyordu. Reha, üzerindeki gecelikle yataktan kendini attı. İnanılmazdı! Berkin'in kolları kanat şeklini almıştı! Bu sırada Bi daha Justin Bieber ile yatmayacağına dair ilk önce kendine, sonra da tanrıya söz verip günah çıkartıyordu. Sabaha kadar açık olan pencereden Berkin uçup gitti, Reha ise yalnız kaldı. Bu olay üzerine Reha'nın aklına bir fikir gelmişti. Bu yaşadığı olay üzerine bir şarkı yazıp dünyayı yeniden derin şarkı sözleri ve eşsiz melodilerle(şaylay viddaymınz olabilir) sarsma planı kurdu. Sarsacaktı da.
Lana Del Rey, en sevdiği şarkılarından birini her zamanki gibi mıy mıy söylerken, dudakları artık bu meşhur kadına karşı çıkar, "Don't make me sad, don't make me cryeeeeeeh yeter be!", Lana şaşırır bu duruma. Ne dediğini anlamaya çalışır, bir yandan da dudağını 'müüüü' yapacak şekilde aynaya bakar. Dudakları söylediklerinin arkasındadır, "evet yeter be! bu kadar ilgiden, bu kadar baygın bir hayattan artık sıkıldım! ve beni silikonlarla doldurarak yapay bir hayat yaşattın!" Lana gözleri donmuş şekilde durumu anlamaya çalışır, ve istemeden de olsa, "çarıklı!" der. Lana'nın o eşsiz dudakları sinirlenip büzülür, "bana bak çarıklı sensin! nasıl söylersin bu pislikleri o tertemiz insanlara. onların müziğe ihtiyacı var.onlara yardım edeceğine onlarla dalga geçiyor, mıymıy şarkı söylüyorsun. hiçbir işe yaramayan, asalak gibi yaşayan senden nefret ediyorum. eğer anlayacağını bilsem yüzünüze tükürmek isterdim, sen ondan da anlamazsın.." diye öfkesini belli eder. Artık ortam gerilmiştir. Lana gözlerini ovuşturup, kendisine popo tarafından cimcik atar. Evet durum gerçekti! İçine Hababam Sınıfı Ahmet kaçmıştı. Bu durum kendisine şok etkisi yarattı ve yüzünü yıkamaya banyoya gitti. İçindeki istemsiz bir güç Lana'nın saçlarını birer birer kesiyordu. Lana nasıl makası eline aldı, nasıl saçını kesme kararını aldı orası muamma. Aradan yarım saat geçtikten sonra, bir daha aynaya baktı. Bir yandan dudağı sessiz bir şekilde dururken, saçının kısacık, ve yana taranmış olduğunu anladı. Aman tanrım! Lana Del Rey, Ahmet olmuştu! ağladı. Uyku hapını aldı ve uyudu. Ertesi gün bunun bir rüya olmadığını anlayarak, hayatının geri kalanını Hababam Sınıfı Lana olarak sürdürdü.
Heil günlük! Tahmin et bakalım bugün sana ne anlatacağım? evet bildin, yahudileri! bugün bir yahudi dükkanına girdim, gözlerine baktım, o da gözlerime baktı, dudakları titredi, benim de dudaklarım titredi(neden titrediğini ben de bilmiyorum) gülümsedi, ben de gülümsedim(ibne değilim), "buyrun ne istersiniz?" diye sordu. "kan." dedim. "kan bağışlamak istiyorsanız, Beyazhaç'a gidin(Almanya'nın Kızılay'ı gibi düşün)" diye cevap verdi. Güldüm. "bağışlamak değil, kan dökmek istiyorum". Anlamaya çalıştı ve kaşlarını çattı. Bir şey demedi, sanırım anladı kim olduğumu..(bıyıktan olabilir). Sessizlik oldu, ben de sessiz oldum. "noluyo lan, adam ne yaparsa ben de aynısını yapıyorum" diye söyledim. "eeh yeter be! işte kendimi açıklıyorum: ben Adolf Hitler'im!". Yutkundu, ben de yutkundum. Çığlık attı ve kaçtı. Ben de çığlık attım. Çok korkmuştum..
-(soluk soluğa)Sinyor Leonardo!
.jpg)
Rus edebiyatının önemi çok büyüktür benim için. Bu eşsiz dünyadan bir kitap okuyunca takıntı oluyor, bırakamıyorsunuz elinizden o soğuk dünyada yaşanan sıcak yaşamları. St Petersburg'un o Neva Nehri'nin her kıvrımını öğretir size, nice büyük anılarla, sanki yaşanmış gibi. Dostoyevski'den Tolstoy'a, Gogol'den Turgenyev'e kadar hepsi hepimizin bizim en büyük dostu olmuşlardır, her sayfada yazılanları çizdirmiştir bize o yazarlar, çünkü bize yaşadıklarımızı anlattıkları için. Ama bir yandan da bize ufak bir kötülük etmişlerdir, anlattıkları o müthiş dünyadan sonra, gerçek dünyaya dönmek insanı sersemletiyor. Hayatın gri renginden iğrendiriyor, ve bizi yine o karlı ve sıcak dünyaya itiyor.
